laatste dagen Goa en Hampi

Laatste dagen in Goa waren we eigenlijk in gedachten al weer op reis.  Het was fijn geweest om lekker te luieren in de zon maar we gingen toch ook duidelijk tegen dingen aanlopen. Bas werd 18 potverdulleme wat is dat allemaal snel gegaan. Ik kon me als de dag van gisteren herinneren hoe hij vanuit een stuitligging met et zware bevalling ter wereld was gekomen. En nu is hij dan hier in India een volwassen vent geworden! We hebben de dag lekker liggen sjillen op het strand. Bas had het maar druk met alle felicitaties en aandacht via zijn telefoon. 's Avonds wilde hij een burger gaan eten bij Baptiste in Calangute dus zo gezegd zo gedaan. Bas werd zowaar in het Nederlandse "er is er één jarig"  toegezongen want  Tineke, Kiki en Simon kwamen voor de gelegenheid ook daar eten.  Later op de avond wilden we naar een feest gaan om de verjaardag in stijl af te sluiten. Het was lastig te vinden en onderweg nog een confrontatie met een politieman die bij een wegafzetting stond. Toen ik hem vroeg hoe we moesten rijden vroeg hij naar mijn rijbewijs. Maar Bas reed en die heeft geen rijbewijs dus ik maar zo nonchalant mogelijk gereageerd dat dat niet hoefde , omgedraaid  en in het Nederlands tegen Bas gezegd (die nog op de scooter zat) dat we er vandoor moesten, Als volleerde partner in crime, reageerde hij zonder vragen, startte de scooter en sjeesde er vandoor toen ik achterop sprong. Voelde me maar toen we na ruim een uur zoeken aankwamen bleek het ook maar weer een slecht bezocht feest en er werd desalniettemin een behoorlijk entreeprijs gevraagd. Dus toch maar verder zoeken naar iets anders. Terug in Anjuna naar een strandtent gegaan waar we al een paar keer waren geweest. Het was er steeds niet druk maar de muziek was in elk geval de moeite waard. Daar aangekomen bleek dat we ook daar entree moesten betalen. Toen ik vroeg waarom entree omdat er nauwelijks mensen waren. De reactie die we kregen waas veelzeggend voor de sfeer in Goa: "Fuck you!"  Uiteindelijk zijn we lekker op ons eigen terrasje nog een borrel gaan drinken en kwamen tot de conclusie dat we eigenlijk wel helemaal klaar waren met Goa.

Dus niet teveel meer stilstaan bij de dingen waar we tegenaan liepen en ons richten op de volgende etappe en ondertussen nog optimaal genieten van het strand. Het meer echte reizen zou gaan beginnen. Zondag zouden we om een uur of 5 worden opgehaald met de taxi die ons naar het station zou brengen voor de treinreis naar Hampi. Bas zijn idee was om zaterdagavond nog naar de nachtmarkt te gaan om nog even lekker te kunnen dansen en Goa in stijl af te sluiten. Dus zo gezegd zo gedaan! We hebben tot 3 uur staan swingen en kwamen rond half 4 thuis. Bas ging nog even slapen en ik hield de wacht. Ik was er nl zeker van dat we allebei door de wekker heen zouden slapen. Heb tijd nuttig doorgebracht met een gezellige chat met het thuisfront waar het nog avond was en nog even een douche genomen. Bas was maar moeilijk wakker te krijgen en in de taxi dutte hij nog af en toe even weg. Maar zoals altijd gaat het reizen in India nooit zoals gepland. Er was een wegafzetting omdat de brug gerepareerd werd. De taxichauffeur ging in overleg met de agenten en de enige mogelijkheid was dat we een veerbootje voor tweewielers en voetgangers moesten nemen en aan de andere kant hopen op een taxi. Met een beetje geluk zouden we het net kunnen halen. Aan de overkant van de rivier stond een taxi die het als zijn heilige plicht zag om ons op tijd op het station te krijgen. In een grote 4w Jeep scheurden we het laatste stuk in vliegende naar het station en ja hoor, we waren op tijd. Snel naar de infobalie om te kijken wat onze plaatsen waren. Bleek dat 1 van de plaatsen confirmed was en de andere nog op de wachtlijst stond. Dit betekende dat we één slaapplaats moesten delen, maar we konden in ieder geval mee.  De trein was echt overvol, veel mensen zonder geconfirmeerde plaats die toch probeerden een slaapplaats te bemachtigen. Uiteindelijk lukte het ons om een half bedje te creeeren waar we met onze voeten op de tassen konden slapen. Bas dommelde als eerste weg en ik ben lekker rond gaan wandelen in de trein. Praatje hier en daar en af en toe een sigaretje roken in  openstaande deuren. Daar kwam ik in contact met een groep voetvolleyballers in de leeftijd van 18 tot 21, allemaal studenten. Die hadden een toernooi gehad in Goa en waren op reis naar Kolkata. Een reis van 38 uur (zonder zit- of slaapplaats) gezellig babbelen en lachen. Maar de slaap begon nu toch we toe te slaan. Gelukkig had Bas het slapen opgegeven en kon ik het eens gaan proberen op ons geïmproviseerde bedje.  3 uur laten voelde ik me weer enigszins fit en hebben Bas en ik geamuseerd het leven in de trein kunnen beleven. Iedereen wil weten wie je bent en waar je vandaan komt. Ze vinden het allemaal zo vreselijk interessant te horen hoe een vader en zoon door India trekken. Het liefst willen ze allemaal op de foto en je de hele reis voor zichzelf opeisen. Uiteindeijk kwamen we met anderhalf uur vertraging om half 5 in Hospet aan waar we voor een spotprijsje een tuktuk naar Hampi vonden. Bas keek onderweg zijn ogen uit. Na een ochtend Mumbai en 4 weken Goa waren we nu dan echt in India. Het tuktukmannetje bood aan ons om voor een hele schappelijk prijs van 14 euro zijn diensten voor een hele dag beschikbaar te stellen voor een rit langs de ruines, tempels en waar we ook maar heen wilden in de buurt.  Zijn telefoonnummer maar even opgeslagen voor het geval. Hij zette ons af bij het riviertje waar we met een klein bootje overstaken naar de goeie kant van Hampi. Dat wil zeggen de kant waar de meeste guesthouses zaten en waar je ook een biertje kon kopen. Begrijpelijkerwijs ook de kant van de rivier waar de backpackers verblijven.  In no time een goedkoop guesthouse gevonden met een goed restaurant met prachtig uitzicht over de rivier en de tempel van Hampi. De tassen in onze hut gezet en lekker eten. Life is good in de Laughing Buddha!

Na een welverdiende goeie nachtrust besloten we de volgende dag een brommertje te huren om op zoek te gaan naar een meer waar we verkoeling konden vinden. Het was een prachtig voertuigje XL Heavy Duty. Bas reed maar al bij de eerste heuvel bleek dat ons gewicht toch iets te heavy was . Ik zag dat lijk al drijven en zei dat we m maar moesten omruilen voor een iets krachtiger scootertje. Op dat moment komen we Elisa tegen, een alleenreizende Nederlandse jongedame die we in Anjuna hadden ontmoet. Ze zat aan de verkeerde kant van de rivier en had op dat moment en had t even gehad met alleen zijn. Even backup in je eigen taal kan je dan wel gebruiken. Dus voorgesteld om ook naar deze kant te komen en afgesproken om de volgende dag met zijn drieen met de tuktuk de tempeltoer te doen. Bas ging de de brommer omruilen voor de scooter en bracht Elisa naar de lachende Buddha om te kijken of er nog plaats was. Hij kwam terug met een mooie scooter (ja ik kan deze volwassen vent wel op pad sturen om dingen te regelen!!)  en wij op pad. Op zoek naar het meer genoten we van de omgeving . Plattelandsleven in kleine dorpjes en rijstvelden en dat alles omgeven door kolossale rotsblokken wat het het een bijna buitenaardse sfeer gaf.  Na wat aanwijzingen van de lokale bevolking vonden we het meer. Het was heerlijk koel  maar het water zag er niet zo heel erg fris uit. Toch maar even een verfrissende duik genomen want het is hier echt heel warm! Er zou ook nog een waterval moeten zijn maar die hebben we niet kunnen vinden. In elk geval een hele leuke dag gehad en 's avonds nog lekker gegeten in het restaurant waar een prima backpackerssfeertje hing.

De volgende morgen kwam Elisa aan bij de lachende Buddha, ze had een plekje weten te regelen en was er klaar voor om met de mannen van de Jong een dagje te gaan toeren. De tuktukchauffeur was echt een leuk mannetje die uit Mumbai kwam en 15 jaar geleden naar Hampi was gekomen en getrouwd was met een vrouw van hier. Een love-marriage zij hij met een hele voldane lach van oor tot oor. Ondertussen 2 kinderen en blij met zijn leventje. Hij bracht ons naar alle bezienswaardigheden  van Hampi maar door de brandende zon erd onze interesse elk half uur minder. Om 2 uur zijn we wat gaan eten en vroegen we hem of hij ook een plek wist om te zwemmen, het liefst met een waterval. En natuurlijk wist ie dat! We belandden  in de middle of nowhere en verschillend mannetjes wilden ons wel naar de waterval brengen. Geïrriteerd van de warmte en vermoeidheid  wilden we niet weer geld uitgeven aan iets waarvan we de uitkomst niet wisten en besloten dat we het op eigen houtje ook wel konden vinden. Niet dus. Maar er een van de mannen was ons gevolgd en we besloten zijn diensten toch maar aan te nemen. Na een klein half uur door een bananenplantage en klimmen en klauteren over rotsblokken kwamen we dan eindelijk bij de waterval. Dit was het paradijs!! De gids deed voor hoe we een natuurlijk nek- en rugmassage konden creëren in de kleine stroomversnelling (een waterval kon je het echt niet noemen) en het was heerlijk. Toen ik me geïnstalleerd had , was het Bas al gelukt om zijn zonnebril in de stroomversnelling te laten vallen en even later ging hij zelf onderuit op de spekgladde steen waar hij op stond.En hij gleed op zijn rug op de volgend steen en uiteindelijk in het water. De gids was in no time naar hem toegesprongen en hield hem vast zodat ie niet nog verder kan wegglijden. Met de schrik en wat schaafplekken op zijn kont kon hij alsnog naast me in de openluchtmassagesalon komen zitten. Na een kwartiertje zijn we een stukje verder gelopen naar een plek waar we lekker konder zwemmen. Hier waren nog nog meer levensgenieters aan het dobberen. Het schept een band om samen zo'n sprookjesachtig plekje te ontdekken en samen met een euforische glimlach rond te lopen.  Na een goed uurtje genieten zijn we met de gids teruggelopen en hebben we hem een flinke tip gegeven. Tja we kunnen moeilijk doen maar zijn ook niet te beroerd om toe te geven dat we fout zaten.

Vandaag hebben we een heerlijk ontspannen dagje gehad met een wandeling en wat gesprekjes met vrolijke reizigers. We kwamen nog een Nederlands stelletje tegen waarmee ik aan de praat raakte. Later vertelde Bas en Elisa dat de man hen wel erg bekend voorkwam, iemand van TV ofzo, Goede tijden?

Morgen laatste dagje Hampi en dan 'savonds de nachttrein naar Bangalore en de volgende middag de nachttrein naar Dindigul, op weg naar ons volgende reisdoel : Athoor. Daar gaan we de oom van Fleur opzoeken.